Maлиoт Aдам мајка му го оставила во породилиште, љубовта на татко му е се што има: Соседите се здружија да им помогнат.
Браво за овој татко кој не си го напуштил никогаш својот син, а исто така големо браво и за добрите луѓе во нивното опкружување.
Целата приказна за таткото и детето по име Адам можете да ја прочитате во продолжение после рекламата.
Соседите и добродушните луѓе решија да се обединат и да им помогнат повторно да имаат безбеден покрив над главата.
Преслаткото момче Адам Петровиќ кој има 20 месеци мајка му го оставила во породилиште. Татко му Александар од почетокот на детето му даваше се што има, обидувајќи се покрај родителската љубов да му даде и нормални услови за растење.
Сепак, околностите сакаа ова скромно семејство да остане без покрив над главата. Банката им ја одзеде семејната куќа во Бајана Башта и тие мораа да се преселат во Ниш, каде што сега живеат како станари.
Охрабрени од животната приказна на Александар и малиот Адам, соседите решиле да се обединат и да им помогнат.
-Кога се роди мојот Адам, мајка му го остави во породилно. Оттогаш сам се грижам за него и сам се борам. Татко ми почиnaa, а мајка ми е тешko бо лна, па немаме поддршка од семејството – ја започнува приказната за нашиот портал Александар.
Како што вели, негова најголема желба е да „застане на нозе“, да се избори неговото дете да има нормален живот и да стане добар човек.
– Борбата е многу тешка и без овие добри луѓе не знам што би направил. Мојот пokoeн татко имаше фабрика во Бајна Башта, подигна кредити и банките ни го земаа целиот имот.
И куќата во која живеевме јас и Адам беше одземена, па дојдов во Ниш да живеам и да се боpaм. Имам мала регистрирана фарма, планирам да продавам локално овошје и зеленчук и локални производи.
Плаќам кирија за куќа и приватна градинка, затоа што не можам да го запишам во државна, а за викенди дадилка. Сакам да ја започнам мојата приказна, да имам дете за себе и да можам да преживеам – додава Александар.
Го бooли и тоа што мајката на детето, но и нејзиното семејство не сакаат да слушнат за малиот Адам.
– Против мајката на Адам, која го оставила во породилиште, треба да се покрене судска постапка. Треба да и се одземе родителското право, иако ги имам буквално сите права, имам решение од Центарот за социјална работа, дека јас го презедов детето, дека се грижам за него, дека мајката не сакала по породувањето.
Не сум во контакт со неа, ништо не ја интересира, никогаш не се јавила овие 20 месеци да праша како и е детето, ниту пак и се јавиле родителите.
Сам ја водам борбата, го пресоблекувам, го бањам, го хранам, му давам голема љубов, љубовта и на таткото и на мајката. Работам многу, три месеци бев на тешka плата, берев малини и капини, за да имам пари да почнам со мојот бизнис.
Вербата во подобро утре им помага на нивниот тежок пат.
-Го именував Адам по Библијата, воден сум да бидам човек пред Бога и така сакам да го воспитам моето дете.
Адам бил крстен кога имал два месеци, за време на крштевањето не заплакал ниту еден момент. И, еве колку е тоа посебно. Првиот ден од градинка остана речиси цело време. Ги сака луѓето, постојано е насмеан, се буди со насмевка. Се трудам да го задржам тоа до крајот на мојот живот.
Сепак, Адам и Александар не се сами. Соседите и добродушите решија да се обединат и да им помогнат повторно да имаат безбеден покрив над глава, но за тоа им е потребна помош и од други со големо срце.
Апелот да им помогне на малиот Адам и неговиот татко прв го упатила сосетката Милица Бакиќ заедно со друга пријателка. Таа се обрати до редакцијата на Телеграф со желба цела Србија и Балканот да слушне за cyдбината на малото момче и да се вклучи да му помогне.
– Адам и неговиот татко живееле во Бајана Башта. Тие се преселиле во Ниш, а Адам освен татко му, нема кој да му помогне во животот, нема дедо, тетка, свекрва. Тие се во многу тешка финансиска состојба, таткото плаќа кирија, градинка, се сам, и мислам дека му е потребна нашата помош – вели сосетката Милица.