Тип на ГРЕЕЊЕ на кој се враќаат многумина: Лесно се ѕида, малку троши а се полни само три пати на ден.
Керамичката глинена печка, традиционална убавина на Паор и денес украсува многу домови, служејќи како декоративен елемент. Тој е еден од најевтините начини на затоплување, а откако ќе се изгради може да трае со векови.
Тие се многу економични, трошат 95% од енергијата за греење, а само 5% остануваат во пепелта и се качуваат по оџакот; потрошувачката на огревно дрво во сезоната е многу помала во споредба со другите грејни елементи, па затоа инвестирањето во глинена печка вреди 100%.
Дополнително, доволно е да го запалите глинениот шпорет најмногу 3 пати на ден.
Во време кога сметките за парно згмечуваат многу градски жители, глинената печка се враќа во многу домови!
Глинената ѕидарија за печка е еден од постарите занаети, но може да се совлада со малку упорност, труд и основните насоки кои ви ги пренесуваме во следниот текст.
Секако, доколку некој се реши да го купи, треба да знае дека цените варираат од 700 евра па нагоре, во зависност од изборот на материјал, големина и сл.
Глинената печка може да се направи од:
• од целосно нов материјал (огноотпорни тули, шамотни плочи, стари тули – полни, стари бибер плочки, кирпич – купени спакувани во вреќи, шамотно брашно, песок, жица (за врзување глина при изградба), ложиште, врата и пепелник за ложиште, цевка за поврзување со оџак, боја за инјекциска смеса (цементна боја)).
• со повторно составување на керамичкиот шпорет, срушен и мудро нареден во подрумот, во ерата на универзален ентузијазам за печки за масло или електротермоакумулација;
• редење и комплетирање на плочите на неколку урнати керамички печки, кои не мора да бидат исти. Ова е можно затоа што една, а понекогаш и две страни на печката секогаш се свртени кон ѕидот, а за нив може да се користат повеќебојни и оштетени глини.
КАКО РАБОТИ ГЛИНЕНАТА печка?
Глинените печки користат релативно висок степен на топлина произведена со согорување на дрво, односно јаглен (60-70%), а нивната вредна карактеристика е акумулацијата на топлина при интензивно горење и постепеното испуштање на топлина.
Првото својство се постигнува со вертикални и хоризонтални канали (т.н. циркулации) низ кои течат жешки пламени од огништето на печката. Со тоа значително се издолжува патот низ кој поминува топлината пред да оди до оџакот, а најголем дел од топлината се задржува во самиот шпорет.
Каљева најдобро се гори со суво дрво за да има што е можно подолг животен век. На овој начин се зачувува квалитетот на греењето и севкупната функција на шпоретот, кој во просек се чисти по десет години и се тули по 15-20 години, по што има функција на новоизградена.
Второто својство се постигнува со големата маса, т.е. големиот топлински капацитет на печката, која се загрева и потоа продолжува да зрачи топлина со часови по прекинот на палењето.
Резултатот е пријатното сознание дека глинената печка не треба постојано да се пали, туку доволно е 2-3 пати на ден.
ОД ШТО Е НАПРАВЕНА ГЛИНЕНАТА печка?
Основен и единствен видлив материјал на шпоретот е глина – керамички чинии, рамни или украсени однадвор, а со посебно обликуван испакнат профил однатре.
Димензиите на саксиите се обично 21×23,5 cm, но има и нестандардни димензии. Внатрешноста на глинената печка се состои од канали и ложиште, изработени од шамотни плочи и тули.
КОЛКУ Е ГОЛЕМА ГЛИНЕНАТА печка?
Функцијата на секој шпорет е да одржува одредена температура во просторијата, со други зборови: шпоретот мора да ги компензира сите загуби на топлина во просторијата со емитување топлина.
Топлината се губи на два начина:
• поминување низ ѕидови, подови, прозорци, врати итн.
• Несакана вентилација.
Оџак:
Многу добро изградени глинени печки лошо се загреваат, а понекогаш се и опасни по живот поради неисправен оџак. Затоа, оџакот мора да го прегледа стручно лице. Моќта на влечење на оџакот зависи од неговата должина, а отпорноста на протокот на топол воздух низ шпоретот зависи од должината на циркулациониот канал.
Затоа важи правилото: колку е пократок оџакот, толку е пократка циркулацијата. Или квантитативно: оџакот треба да биде најмалку три пати подолг од должината на циркулацијата.
ПОТПЛАТА: Местото наменето за глинената печка мора да биде бетонско, но доколку е изградено на дрвен под, тогаш треба да се заштити од загревање со лимена плоча.
РЕЗЕЛОДА НА ЅИДАРСТВО:
Според внатрешните димензии на столбната плоча, при изведбата на цоколот била исечена плоча и поставена на дрвениот под. Изграден е пепелник од три поставени плочки и три шамотни тули, а вратата од пепелникот е претходно поставена. Кога пепелникот е покриен со решетката на ложиштето, можно е да се наполни основата на печката.
За таа цел може да се користат шут, песок, скршена кал и плочки. Пополнувањето е завршено со слој песок, понизок од горниот раб на подножјето според дебелината на плочката. Потоа се поставуваат ќерамидите и се мачкаат со малтер од кал.
Нов ред секогаш започнува со поставување на плочките во аглите, нивно усогласување и поврзување со летви. Потоа, исто како и со основата, се обработуваат влоговите, се ставаат и се врзуваат. За разлика од цоколот, вдлабнатините на столбовите се полни со малтер од кал и делови од ќерамиди, а потоа се заѕидани со шамотни тули.
Каминот исто така е заѕидан со шамотни тули. Во исто време кога се подигнуваат ѕидовите на глинената печка, се градат прегради и циркулациони канали. Хоризонтално е фиксиран на внатрешниот ѕид на печката. Циркулацијата се решава со делење на протокот на топли гасови на излезот од комората за согорување на лева и десна вертикална циркулација.
Заедно се среќаваат во предниот дел на печката на висина на третиот кат, а преку отворот на горниот дел од третиот кат влегуваат во кружната циркулација на четвртиот кат во димната цевка и во оџакот.
Горниот ред е покриен со ќерамиди и добро намачкан со малтер од кал, по што се поставуваат покривните ќерамиди, изработени од обични ќерамиди со отфрлање на испакнатиот внатрешен профил на ќерамидите. На крајот шпоретот треба да се измие со вода, да се избрише со сунѓер, а зглобовите да се наполнат со кирпич, а вишокот да се отстрани со соодветно стапче. Зглобовите се бојадисуваат со цементна боја растворена во вода.
Лесниот тест оган треба да покаже дали шпоретот влече. Навистина силен оган треба да се сретне со добро исушена печка.