Го принесуваме пламенот на свеќата како пригодна жртва на Бога, а тоа симболизира дека сме христијани, следбеници на религијата на светлината.
Свеќата треба да нè потсети дека треба да го просветлиме нашиот ум со светлината на Христовата вистина, да ја стоплиме нашата душа со божествена љубов и да го ослободиме животот од природниот и грешен мрак.
Обично кога се слави крштевката се купува свеќа од 50-60 см. Се става во свеќник и специјално украсен, без разлика дали е со панделки или икона на светец и се става на средината на празничната трпеза каде што ќе се прави ручек или вечера.
Ја палиме на денот на славата, пред да ја исечеме тортата. Некои луѓе имаат обичај да ја палат на денот на празникот, точно напладне, и никогаш да не ја оставаат свеќата да гори сама во собата.
Домаќинот прво се прекрстува, се моли и ја бакнува свеќата, а потоа ја пали. Со тој бакнеж ја изразуваме нашата почит и нашата љубов кон светителот и самиот чин на крштевната слава или актуелниот празник.
Свеќата може да биде за прослава, Велигден, Божиќ, а во црква ја палиме за спокој на душата и за здравје на живите, но ја палиме и за роденден.
На денот на прославата, свеќата гори цел ден, додека не изгори на неколку сантиметри од свеќникот, не ја допирајте и изгаснете ја на следниов начин:
Главата на куќата и домаќинот на прославата најпрво се прекрстува, зема чаша вино и од неа зема една лажичка вино и ја истура во фитилот на свеќата за полека да се изгасне.
А вториот начин е домаќинот да ја земе кората од славската торта, да ја натопи во вино и со неа да го изгасне фитилот, а потоа да ја остави таа славска кора и да ја чува со тоа парче свеќа на посебно место во вашиот дом каде што ќе стои до следната година.
– Овој остаток од свечената свеќа можете да го искористите кога свештеникот доаѓа да ја освети водата и домот пред Велигден и кога семејството се моли.
Пожелно е свеќата целосно да се искористи до следната прослава, но во случај да остане, тогаш правило е да се однесе во црквата и да се запали пред литургијата – изјави свештеникот на православната црква за Најжену.
Нашите постари веруваа дека одредени прилики во куќата може да се толкуваат со чад од изгаснати свеќи – ако чадот оди право нагоре, тоа е добар знак, а ако е криво, може да се очекува бо лест во куќата или кај добитокот. Сепак, ова е само едно од многуте верувања на нашиот народ, од античко време.