На ова хималајско место жените прават што сакаат: Не се мажат, имаат љyбовници колку сакаат, пари и моќ!
„Кога жените би владееле со светот, нема да има bojни“ е само една од многуте поговорки кои укажуваат на доблестите на жените како владетели.
Но, дека тоа не е празна приказна сведочи и примерот од Кина, каде сè уште живее племето Мосуо, кое се уште е познато како кралство на жените и кое се смета за можеби последното матријархатство во светот.
Племето Мосуо има прилично долга историја, која датира од пред 2.000 години. Она што е специфично за ова племе е секако дека тие отсекогаш ја негувале традицијата и културата на матријархатот. Имено, во ова племе жените се тие кои секогаш носат одлуки и се на чело на семејството.
Секое семејство обично се состои од 10, па дури и повеќе членови, но целиот имот е секогаш во рацете на жените. Специфично за ова племе е тоа што практикуваат еден вид „отворен, либерален брак“, каде на жените им е дозволено да имаат љубовници колку што сакаат.
Всушност, тие не се обврзани со традиционален брак, туку мажите кои ги посакува жената од Мосуо доаѓаат во нејзината куќа ноќе, ја поминуваат ноќта со неа и мора да ја напуштат куќата пред зори.
Ако жената не сака врска со претходниот љyбовник, симболично става машки чевли пред нејзината врата, давајќи му до знаење дека неговото место е заземено.
Ако од таква врска се роди дете, тоа дете го одгледуваат роднините на мајката и детето го добива мајчиното презиме.
Инаку, во минатото племето Мосуо било прилично изолирано и немало речиси никаков контакт со надворешниот свет.
Сепак, во последните години нивното место стана позната туристичка дестинација и полека се отвораат кон светот. Освен тоа, тие се покажаа како исклучително гостопримливи.
Иако многумина сметаат дека племето Мосуо е последната матријархатија во светот, факт е дека не можете да ја споредите нивната заедница со остатокот од светот, бидејќи тие се долго време изолирани и затоа не можат да се споредат со вредностите. на западниот свет. Имено, додека жената е глава на куќата, а целиот имот е нејзин, факт е дека тие денес не се толку многу вклучени во активно одлучување, туку тоа, сепак, им е препуштено на мажите.
Всушност, во ова племе мажите немаат некои посебни обврски: затоа немаат работа, се одмараат цел ден, се со цел да бидат одморени за ноќни посети на своите сопруги. Генерално, нивната единствена улога е да одгледуваат стока и риба.
Инаку, она што е важно да се нагласи за ова племе е дека жените од племето не се мажат, т.е. немаат класична свадбена церемонија. Всушност, во нивната култура и традиција, да се има само еден партнер е непочитување кон своите предци, ниту пак се смета за соодветно.
Затоа на нивниот јазик нема збор за татко или сопруг.
Постојат неколку аспекти на културата на Мосуо кои го привлекуваат вниманието на остатокот од светот, а еден од најважните е тој либерален однос, каде жената може да го избере својот љубовниk без да мора да живее со него под ист покрив.
Всушност, заедничкото живеење воопшто не се препорачува бидејќи едноставно не е во нивната традиција. Не е тајна дека жените од Мосуо не веруваат во брак, барем не во институцијата брак како што ја знаеме. Инаку, мажите немаат сопствен имот и до крајот на животот живеат во куќата на својата мајка.
Секоја вечер одат кај жената што им се јавува, таму остануваат цела ноќ, а пред зори се враќаат кај мајка им. Интересно е што никој од нив не ги сфаќа сериозно своите врски. Имено, кога веќе не сакаат да се дружат, т.е. кога жената повеќе не сака да го кани љубовниkoт во куќата, тие се разделуваат мирно, без суд и без paзвод.
Она што е специфично за оваа заедница е дека мажот и жената можат да бидат дури и во долга врска, но нивниот имот сигурно никогаш нема да биде споделен затоа што се што е материјално е претежно во сопственост на жени. Понатаму, мајките им го оставаат целиот имот по cmpтта на своите ќерки, никогаш на синовите, иако им е дозволено да живеат во куќата на нивната мајка.
Децата родени како резултат на таквиот однос припаѓаат исклучиво на мајчиното семејство, а татковците имаат минимален или речиси никаков контакт со децата. Најголемиот машки пример за овие деца е вујкото, кој во ова општество има подобра позиција од биолошкиот татко на децата.
Иако интересот на туристите за нивната област порасна во последните години, интересно е што жените од Мосуо никогаш нема да погледнат некого „однадвор“, туку само мажите од Мосуо. Исто така, она што е специфично за нивната култура е што старите и немоќните никогаш не се напуштаат, туку нивните семејства се грижат за нив до самиот крај.
Племето Мосуо, и покрај надворешните влијанија, и денес е многу силна заедница, а членовите на племето секогаш се ставаат на прво место во однос на странците и туристите. За разлика од останатиот дел од Кина каде женските деца се генерално непожелни, овде е пожелно да се има ќерка бидејќи тие се оние кои се повеќе ценети од мажите.
Според правилата на племето, на девојчињата не им е дозволено да носат здолниште до 13-годишна возраст, кога официјално се „воведени во општеството“, а потоа добиваат посебна просторија од својата мајка, каде што ги носат своите љyбовници. Интересно е што жената никогаш нема да зборува за своите интимни работи во присуство на маж бидејќи интимнocта е резервирана исклучиво за жените.
Исто така, кога племенските жени сакаат да му покажат на мажот дека се заинтересирани за него, таа ќе ја остави вратата отворена за тој да го посети ноќе. Како што веќе рековме, чичковците, односно браќата на мајката се поважни од татковците.
Вујковците се тие што се грижат за децата на сестрата, а кога вујковците стареат, братучедите се грижат за нив.
