Луѓе, ЕВЕ ШТО НАВИСТИНА ЈАДЕМЕ ВО ПЕКАРИТЕ! Поранешна пекарка ја откри CУPOBАТА вистина за cpпските ПЕЦИВА.
Да бидеме реални, оваа не е така само во Србија, туку насекаде низ светот.
Милана го сподели своето искуство со студентите од сите белградски универзитети, кои се пожалија на квалитетот на храната во мензите и сакаше да им објасни зошто е тоа така.
Милана и нејзиното поранешно момче долго време работеле како готвачи, односно пекари, во ресторани во Белград и Панчево, каде нашле неверојатни услови во кои се прават специјалитети.
Романтичните вечери во скапи ресторани или студентски појадок во пекари би можеле да бидат опасно одвpaтни по овој текст, со оглед на тоа што извесна Милана ја открила зacтpaшyвачката вистина што се случува во кујните на овие објекти.
Имено, Милана и нејзиното поранешно момче долго време работеле како готвачи, односно пекари во рестораните во Белград и Панчево, каде нашле неверојатни услови во кои се прават специјалитети.
Таа рече дека не е невообичаено редовно да се тепаат со буб ашваби и стаорци на места каде се приготвува храна и дека на сопствениците на овие објекти не им е гајле за хигиенските услови се додека нивната продажба е добра.
Милана го сподели своето искуство со студентите од сите белградски универзитети, кои се пожалија на квалитетот на храната во мензите и сакаше да им објасни зошто е тоа така.
-Трпеливо слушав до сега, но не можам, морам да коментирам нешто поврзано со оваа критика на мензата. Имав задоволство да работам во пекари еден период од мојот живот, а во исто време (сето тоа беше пред 3-4-5 години) мојот поранешен дечко работеше во неколку ресторани како готвач. Бегавме од таа индустрија, и јас и тој, без разлика на се, а еве зошто:
Тие буреци од 100 динари и пиците од 120 динари што ги купувате во пекара најчесто се произведуваат во простории каде буквално ројат бубашваби во роеви, а овде-онде трчи глушец или дури стаорец.
Јас работев во пекара каде што почнуваш да правиш сендвичи (оние убавите „посни“ и слични на сендвичи во целофан што чинат над 100 динари) и ако влезе некој муштерија и треба да ги оставиш тие полупечени сендвичи 5 минути, кога ќе дојдеш назад, околу 10 лебарки лазат – вели таа.
Што да направите во таква ситуација е да ги растерате бубашвабите со рака, да го завршите сендвичот и убаво да го завиткате во целофан. Секој леб итн. Оној што паѓа на подот е уредно поставен назад на полицата. Тие печурки на пицата никогаш не се мијат пред употреба (и се прашував зошто сите девојки што работат во пекара имаат црни нокти – не, таа нечистотија не може да се измие).
Работев во четири пекари во Панчево, во 03:00 часот утрово беше ваква, само една имаше пристојни хигиенски услови. А знаеш зошто? Бидејќи имаа мало производство, само неколку вреќи брашно. Онаму каде што има многу брашно, има и бубашваби и стаорци, а дезинсекција и контрола на штетници не помагаат многу.
(Секогаш се сеќавам на еден постар пекар од Лесковац кога зборуваше за тоа како наутро нашол „стаорци како оди по тестото. Кога го прашав дали е секаде така, тој рече „да, апсолутно, во 100% од местата каде што работев“, а човекот требаше да се пензионира).
Мислев дека е подобро во рестораните, особено според БГ, но не. Мојот дечко работеше во ексклузивен ресторан и се сеќавам кога му се јавив и кога целиот беше расеан и кажа како седна да запали цигара затоа што многу го вознемири глетката на 3 стаорци кои наеднаш истрчаа низ кујната. (Дотогаш се појавуваа поединечно).
Работел во некои други ресторани, од кои еден имал традиција од 30 години. Од се срце ме советуваше никогаш да не јадам таму, бидејќи храната се чува на неадекватен начин (излупените компири се чуваат во вода 2 дена во фрижидер, домаќинките знаат како тоа може да изгледа, ништо не смее да се фрли. подалеку за да не го оштетат газдата по цена), служат сушени месни производи со поминат рок и сл.
Така, мислам дека бев доволно сликовита. Ниту работев во кујната на студентската менза, ниту познавам некој што работеше, но тој бившиот ми беше на кратка размена во кујната на „Дечја радост“ (предучилишна установа) и навистина се е според п.с.у.
Сега кога одите во ресторан и готвачот ќе ви подготви оброк за двајца-тројца, секако дека ќе камуфлира се, ќе го спакува во порцеланска чинија и ќе земе 40 евра (30, 20 – колку, немам јадено во ресторан долго време).
Размислете за колку ученици се готви во мензата, па следниот пат кога ќе наидете на презрело или расипано јаболко сетете се и на приказната за сендвичот и бубашвабата кога сакате да влезете во пекара. Ем ќе заштедите пари и ќе ја поправите линијата. “