Зошто има зло во светот ако постои Бог?
Прашањето кое често нè прогонува кога сме соочени со проблемот на злото е упатено како крик за помош: Зошто постои зло во светот ако постои Бог?
Зошто Бог не направи нешто за ова зло? Многумина изјавуваат дека постоењето на злото го негира постоењето на Бог.
Понекогаш проблемот со злото им се поставува на христијаните во сложено прашање: „Ако Бог е добар, тогаш тој не е доволно моќен да го отстрани сето зло и неправда во светот, бидејќи злото сè уште напредува“. Ако е доволно моќен да ги запре лошите дела, тогаш Тој мора да биде зло во Себе, бидејќи Тој не прави ништо за да го спречи злото, иако има моќ да го прави тоа. Па што тогаш? Каков Бог е тоа? Дали Бог е злобен или немоќен?
Дури и писателите на Библијата се жалат на злото и страдањето: „Зашто бев опкружен со небројни несреќи“. (Псалм 40:13) „Зошто мојата болка е без олеснување? Зошто мојата рана е неизлечива и никогаш не зараснува?“ (Еремија 15:18) „Навистина знаеме дека сите суштества врескаат и дека сите се заедно во маките на породувањето“. (Римјаните 8:22). Затоа, ние лесно ќе признаеме дека злото е проблем, и затоа признаваме дека ако Бог го создал светот како што е денес, тогаш Тој не бил Бог на љубовта, туку на злото.
Злото е резултат на себичноста на човекот.
Меѓутоа, Библијата јасно укажува дека Бог не го создал светот како што е денес, туку злото настанало како резултат на себичноста на човекот. Библијата тврди дека нашиот Бог е Бог на љубовта и дека сакал да создаде човек кој ќе го сака. Меѓутоа, вистинската љубов не може да постои ако не е понудена со слободен избор и волја и затоа на човекот му се дава можност да ја избере или отфрли Божјата љубов. Тој човечки избор доведе до создавање на злото во светот. Кога Адам и Ева не го послушале Божјиот совет, тие не избрале нешто што Бог го создал, туку по својот избор донеле зло во светот. Бог не е зол ниту пак го создал злото. Човекот си нанел зло на себе со тоа што себично избирал пат кој го оддалечил од Бога.
Поради падот на човекот, светот и природата се вознемирени. Светот не е како што треба. Поради паѓањето во грев, човекот се одвоил од Бога. Природата не е секогаш љубезна кон човекот, а и животинскиот свет станува непријател на човекот. Има конфликти меѓу луѓето.
Таква состојба не постоела секогаш пред паѓањето на човекот во грев. Секое решение кое би можело да го елиминира злото во светот и да го реши огромниот проблем со кој се соочува човештвото, мора да има предвид дека светот каков што постои денес не бил таков во својата првобитна форма.
Иако злото постои како неизбежна реалност, тоа е и привремено. Злото на крајот ќе биде уништено. Ова е надежта на секој верник. Доаѓа нов свет во кој нема да има солзи, болка и страдање, бидејќи сè ќе биде ново (Откровение 21:5). Изгубениот рај ќе стане нов рај. Бог ќе го исправи секое зло и ќе го отстрани злото засекогаш и тоа во времето што Тој ќе го одреди.
Христијаните имаат причина да се борат против злото, неморалот и корупцијата. Светот не е создаден за да биде корумпиран и злобен, така што верникот има добра основа да се бори против општественото зло. Не држете се до верувањето дека сè што постои е добро. Тој не се согласува на лоши дела тврдејќи дека и онака е Божји свет, ниту пак прифаќа дека сè што се случува е со Божја согласност.
Бог го мрази злото.
Бог не сака зло и не го оправдува на кој било начин. Бог го мрази злото, а исто така и христијанинот, не само што го мрази злото, туку негова должност е да преземе некои мерки во однос на злото. Иако гревот е реален, верникот нема да го прифати како неопходен. Поистоветувајќи се со Исус, верникот има должност да го нарече злото зло, да го крене гласот кога злото преовладува над доброто.
Христијанинот не се бори против Бога кога се бори против општественото зло. Природните катастрофи, злосторствата и менталната заостанатост не треба да се прифаќаат како нормална состојба, бидејќи таа не е првично создадена и нема да постои во идното царство Божјо.
Зошто Бог воопшто дозволува зло?
Меѓутоа, некои сè уште се вознемирени што Бог воопшто дозволува зло. Тие ја доведуваат во прашање Неговата мудрост, затоа што на човекот му дал можност воопшто да избира. Дороти Сајерс го става проблемот на злото во соодветна пропорција: „Од која било причина Бог избрал да го создаде човекот таков каков што е – ограничен, полн со страдање и подложен на тага и смрт – Бог има чесност и храброст да го земе својот лек. Без оглед на играта што ја играте со вашите суштества, држете се до вашите правила и играјте фер. Таа нема да бара од маж она што нема да го бара од себе. Сем помина низ целото човечко искуство на животот, од обичните борби на семејниот живот, напорната работа и недостатокот на пари, до најстрашната болка и страдање, понижување и пораз, очај и смрт. Кога беше маж, беше вистински маж. Роден во сиромаштија, умpe аболициран, мислеше дека вреди да се умpe“. (Дороти Сејерс, Крид или хаос?)
Божјите намери се надвор од нашето разбирање.
Библијата ни кажува дека Божјите намери честопати се надвор од нашето разбирање. „Зашто вашите мисли не се мои мисли, и вашите патишта не се мои патишта, вели Господ. Небото е високо над земјата, така и моите патишта се над вашите патишта, а моите мисли над вашите мисли“. (Исаија 55:8-9) Павле напишал на сличен начин на црквата во Рим: „О, длабочина на богатството, мудроста и знаењето за Бога! Колку се неразбирливи неговите одлуки и колку неистражливи се неговите патишта!“ (Римјаните 11:33).
Иако Библијата ни дава информации за тоа како и зошто злото дошло на земјата, таа не ни кажува зошто Бог го дозволил тоа. Сепак, знаеме дека Бог е семудар и сезнаен, па затоа постои причина да дозволиме да се случи зло, што е надвор од нашето разбирање.