Децата не се должни да им го бришаат задниkoт на родителите во старост, родителите не мораат ОВА да го прават за децата”: Ваков став имаат Балканците, а кога ќе видите што вели законот ќе пази и тој кој не сака.
Децата често имаат големи очекувања од родителите, што се подразбира под „обврска“, иако ништо не е задолжително надвор од воспитувањето и школувањето.
Често е обратно – родителите веруваат дека нивните деца им должат многу во иднина само затоа што им дале живот.
Има тенка линија која го дели она што е „неопходно“ и она што е „мора“ што многумина не го забележуваат, па она што е „возможно, но не неопходно“ лесно се трансформира во „мора по секоја цена“.
Токму тоа доведе до дискусија меѓу балканците на Твитер откако еден корисник на споменатата социјална мрежа јавно го искажа своето мислење за тоа што е, а што не е должност на родител, односно дете.
„Србинот никогаш нема да го прифати тоа:
Децата не се обврзани да ви „бришат задниk кога ќе остарите“.
Родителот не е должен да ви обезбеди недвижен имот.
Од дадилките не се бара да ги чуваат вашите деца. Убаво е ако се под 2 и 3, но тоа не е ничија обврска“, се вели во првичниот твит, кој набрзо поттикна многу коментари.
Дали децата се должни да се грижат за своите родители во нивната старост?
Први излегоа оние кои можат да направат компаративна анализа на животот на Балканот и САД.
„Затоа овде во Америка е познат редот. Те хранев, те одгледав и плаќав за твоето образование, се трудев да ти всадам работни навики кога си тинејџер со тоа што те терав да работиш за џепарлак.
Ако сте научиле нешто, ќе се снајдете. Мојата обврска како родител кон тебе заврши. Сега се зависи од тебе“.
Некои намерно извадија од контекст проблем кој, за жал, е вообичаен во нашиот регион, а се однесува на „враќање на услугата“ на нашите родители поради тоа што не воспитуваат и се грижат за нас.
„Проблемот е кога се прикажува како трансакција: ти го дадов животот и должен си да ми вратиш. Некои родители страдаат од менталитет на жpтва и практично го обвинуваат детето што се родило, па ако некој се однесува кон своето дете како добиток, тогаш не може да очекува многу за возврат“.
После тоа се огласија тие што подобро ги познаваат законите, па не потсетија дека наша пропишана должност е, всушност, да се грижиме за нашите родители кога ќе се paзболат.
„И децата се обврзани со закон да се грижат за своите родители. А, патем, ако не се грижат, може и родителот да ги исклучи од потребниот дел од наследството, за тој под два да биде буквално ништо, т.е. оди на десетина, па дури и на државата“.
„Законот вели дека децата се должни да ги обезбедуваат своите стари родители. Мојот колега отиде на суд. Тој беше тужен од неговиот татко.
Извесна алиментација плус планина други обврски“, даде пример една девојка, а потоа не потсети на формулацијата на споменатиот закон.
„Согласно Законот за семејство, родител кој е неспособен за работа, а притоа нема доволно средства за издршка, има право на издршка од полнолетно дете, односно од малол етно дете кое заработува или има приходи. од имот, сразмерно на неговите можности“.
На крајот од сите мислења, закони, убедувања и приказни, многумина се согласија за едно, а тоа е дека не можеле да ги запостават старите и беспомошни родители и да ги остават без грижа и финансиска помош.
Затоа што човечко е да се помага на човек кој има потреба, а камоли кога тоа е некој што ни дал живот и го сочувал кога самите не сме можеле.